zede

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /zɛˈdɛː/
• Kîtekirin: ze‧de

Navdêr

Tewandina zede
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zede	zede
Îzafe	zedeya zeda	zedeyên zedên
Çemandî	zedeyê zedê	zedeyan zedan
Nîşandera çemandî	wê zedeyê wê zedê	wan zedeyan wan zedan
Bangkirin	zedeyê zedê	zedeyino zedino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zedeyek zedek	zedeyin zedin
Îzafe	zedeyeke zedeke	zedeyine zedine
Çemandî	zedeyekê zedekê	zedeyinan zedinan

zede m

1. birîn, kul, êş, nesaxî, nexweşî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. ziyan, zerer
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bide ber

• zêde

Etîmolojî

Têkildarî zeden ya farisî ku tê wateya lê dan, lê xistin

Jê

• -zede
• zede girtin (lêker)
• zede kirin (lêker)
• zedegirtin (navdêr)
• zedekirin (navdêr)
• zedekirî (rengdêr)
• zedeyî

Werger

• Farisî: زدگی → fa, پارگی → fa
• Tirkî: özür → tr