tabî

Kurmancî

Rengdêr

tabî

1. bêguman, eseh, rast, helbet, bêşik, ekîd
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• tebî
• tebîî
• tebî'î

Bide ber

• tabi

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Bikaranîn

Lêker:

• tabî bûn
• tabî kirin

Navdêr:

• tabîbûn
• tabîkirin

Rengdêr:

• tabîbûyî
• tabîkirî

Werger

• Îngilîzî: natural; naturally, of course → en, ^?health care → en
• Tirkî: siper → tr, ^?bağımlı → tr, ^?uyruklu → tr