taîfe

Kurdî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	taîfe	taîfe
Îzafe	taîfa	taîfên
Çemandî	taîfê	taîfan
Nîşandera çemandî	wê taîfê	wan taîfan
Bangkirin	taîfê	taîfino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	taîfek	taîfin
Îzafe	taîfeke	taîfine
Çemandî	taîfekê	taîfinan

taîfe mê

1. mezheb, terîqet, ol, dîn, ayîn,
   rêbazên heman dînî lê yên ku hinekî ji hev cuda ne
   (di îslamê de sinîtî û şîîtî; di sinîtiyê de henbelî, henefî, malikî û şafiî)

Herwiha

• tayife
• tayîfe
• tayfe

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• taîfeyî
• taîfî

Werger

• Danmarkî: sekt → da
• Almanî: Sekte → de
• Erebî: مذهب‎ → ar
• Esperantoyî: sekto → eo
• Farisî: طایفه‎ → fa
• Fînî: lahko → fi
• Fransî: secte → fr
• Holendî: sekte → nl
• Mecarî: szekta → hu
• Inglîzî: (religious) sect → en
• Polonî: sekta → pl m
• Portugalî: seita → pt
• Spanî: secta → es
• Swêdî: sekt → sv
• Tirkî: mezhep → tr, taife → tr, ^?tayfa → tr