selmîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɛlˈmiːn/
• Kîtekirin: sel·mîn

Lêker

selmîn negerguhêz

1. peyitîn, îzbat bûn, berçav bûn, eşkere bûn, xuya bûn, diyar bûn, hatin dîtin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. diyarbûn^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tewîn

-selm-

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سه‌لمین‎

Herwiha

• selimîn

Têkildar

• selmandin

Jê

 

• selmiyayî
• selmî
• (navdêr) selmînbûn
• (lêker) selmîn bûn
• (rengdêr) selmînbûyî
• (lêker) selmîn kirin
• (navdêr) selmînkirin
• (rengdêr) selmînkirî

Etîmolojî

Ji selm +‎ -în.

Werger

• Tirkî: delil → tr, ispatlanma, ispatlanmak, saptanma → tr, saptanmak → tr, tanıtlanma → tr, tanıtlanmak → tr, tanıtlı → tr, ^?ispat → tr, ^?saptanım → tr, ^?tespit → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	selmîn	selmîn
Îzafe	selmîna	selmînên
Çemandî	selmînê	selmînan
Nîşandera çemandî	wê selmînê	wan selmînan
Bangkirin	selmînê	selmînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	selmînek	selmînin
Îzafe	selmîneke	selmînine
Çemandî	selmînekê	selmîninan

selmîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)