orîn

 Binêre herwiha: Orin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /oːˈɾiːn/
• Kîtekirin: o·rîn

Lêker

orîn (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha: -or-
RP. Niha
	ez	diorim
	tu	diorî
	ew	diore
	em, hûn, ew	diorin
Fermanî	Yekjimar	bore
	Pirjimar	borin
Rehê dema borî: -orî- / -oriya-
RP. Boriya sade
	ez	orîm / oriyam
	tu	orî / oriyayî
	ew	orî / oriya
	em, hûn, ew	orîn / oriyan
Formên din:

orîn lêkera xwerû, negerguhêz, r-ya req

1. oreor kirin, dengê mangeyan û gayan kirin
   • Çêlek oriya. Rojên eskeriyê hatin bîra wî. Jinik qeliqî. Wî bi qehr li seetê nerî. Seet tam nehê şevê bû. Wî hîn li seetê dinerî, çêlek dîsa oriya. Û bi ser de jî bi dengê xwe ê herî bilind. — (Serok Altaxûs, Laleş Qaso, Çapa 2., 2009, weşanxana Komal)
2. hîrîn, dengê mirovan yê mîna dengê mangeyan û gayan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• orrîn

Etîmolojî

Onomatopoetîk, ji proto-hindûewropî *reuǵ- (“orîn”), hevreha ermenî առիւծ (aṙiwc: şêr), yûnanî ὠρυγή (orûgê: orîn), latînî rūgio (orîn). Herwiha hevreha ûr ya kurdî.

Jê

• oriyayî
• orî

Têkildar

• orandin (navdêr)

Werger

• Almanî: muhen → de
• Erebî: ^?خوار‎
• Farisî: غریدن‎ → fa, مع مع گاو‎
• Fînî: ammua → fi
• Fransî: meugler → fr
• Îngilîzî: to moo → en, bellow → en, keck → en
• Îtalî: muggire → it
• Mecarî: múzni (múzik múzott)
• Romanyayî: muget → ro
• Rusî: мычать (myčát’)
• Tirkî: böğürmek → tr, bozbozlamak, ^?bozlamak → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	orîn	orîn
Îzafe	orîna	orînên
Çemandî	orînê	orînan
Nîşandera çemandî	wê orînê	wan orînan
Bangkirin	orînê	orînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	orînek	orînin
Îzafe	orîneke	orînine
Çemandî	orînekê	orîninan

orîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Tirkî: böğürme → tr, böğürüş → tr, uğuldama → tr