muhtac

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
muhtac	muhtactir	herî muhtac muhtactirîn

muhtac

1. Kesa/ê ku hewceyî tiştekî ye.

   Hevmane: hewcedar, lazim, pêdivî, pêwîst, hewcek, hewcok

   • Ko di şerqê Meh û Xurşîd-i ji şewqê bettilîn
     Lew ji sur surme didêrîn we ne muhtacê kil în
     Mest di nêv tor û lefan marê li selwê fittilîn — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: موهتاج‎

Herwiha

• mihtac

Jê

 

• (lêker) muhtac bûn
• (navdêr) muhtacbûn m
• (rengdêr) muhtacbûyî
• muhtacker
• (navdêr) muhtackirin m
• (lêker) muhtac kirin
• (rengdêr) muhtackirî
• muhtactî
• muhtacî
• muhtacîtî
• (lêker) xwe muhtac kirin (“alîkarî xwestin”)
• (navdêr) xwemuhtackirin m
• (rengdêr) xwemuhtackirî

Etîmolojî

Ji erebî محتاج‎.

Werger

• Afrîkansî: behoeftig → af
• Almanî: bedürftig → de, angewiesen → de, ärmlich → de, bettelarm → de, dürftig → de, notleidend → de
• Azerî: kasıb → az, yoxsul → az
• Danmarkî: fattig → da, trængende → da
• Erebî: محتاج‎ → ar
• Farisî: بیروزی‎ → fa
• Fînî: tarvitseva → fi
• Fransî: vide → fr
• Îngilîzî: needy → en, in need, dependent → en, destitute → en, indigent → en, necessitous → en, straitened → en, in need → en
• Îtalî: nullatenente → it
• Keçwayî: tunki → qu
• Manksî: femoil → gv
• Mecarî: rászoruló → hu
• Romancî: basegnus → rm
• Spanî: indigente → es, desamparado → es