muhît
Kurdî[biguhêre]
[biguhêre]
Zayenda mê ya binavkirî | ||
---|---|---|
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | muhît | muhît |
Îzafe | muhîta | muhîtên |
Çemandî | muhîtê | muhîtan |
Nîşandera çemandî | wê muhîtê | wan muhîtan |
Bangkirin | muhîtê | muhîtino |
Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | muhîtek | muhîtin |
Îzafe | muhîteke | muhîtine |
Çemandî | muhîtekê | muhîtinan |
muhît mê
- derdor, hawir, çarmedor, dewrûber, dorber, dewrûdor, dorûber, derûdor, havêrke, hawirdor, dorhêl, erdîm, war, dever, jîngeh
- okyanûs (nimûne: Mamosta Hejar debêjêt "[ey dillope firmêskî min] be hawar û dadit muhît bişllejêne - le çepgerdî gerdûn heqî kurd bistêne")
Herwiha[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî [Peyv?]: mu- + hût (anku "cihê hûtan")
Ji wêjeya klasîk[biguhêre]
- Hey'atê felek bi wechê qudret
Bê qalib û bê muhît û miqyas
Bê alet û bê muşîr û miqras — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)