muhît

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. derdor, hawir, çarmedor, dewrûber, dorber, dewrûdor, dorûber, derûdor, havêrke, hawirdor, dorhêl, erdîm, war, dever, jîngeh
2. okyanûs (nimûne: Mamosta Hejar debêjêt "[ey dillope firmêskî min] be hawar û dadit muhît bişllejêne - le çepgerdî gerdûn heqî kurd bistêne")

Herwiha

• mihîd
• mihît
• muhîd

Ji

Ji erebî: mu- + hût (anku "cihê hûtan")

Ji wêjeya klasîk

Hey'atê felek bi wechê qudret
Bê qalib û bê muhît û miqyas
Bê alet û bê muşîr û miqras— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Tirkî: çevre ^→ tr, muhit ^→ tr
• Inglîzî: milieu ^→ en
• Elmanî: Gebiet ^→ de nêr, Kreis ^→ de nêr, Milieu ^→ de nêr, Umgebung ^→ de nêr, Umkreis ^→ de nêr, Umwelt ^→ de nêr