miherik

Kurmancî

Rengdêr

miherik

1. hander, palder, teşwîqker, livîner, tehrîkker, hereketker,
   tişta/ê yan kesa/ê ku tiştekî dilivîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. sedem, hoy, sebeb, binas
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• muherik

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], محرّك‎ (muḥarrik, “ya/yê ku dide hereketkirin”) têkildarî tehrîk, hereket.

Jê

• miherikî
• miherikîtî
• miheriktî

Werger

• Îngilîzî: instigator → en, fomenter → en, inciter → en, agitating → en, motive → en, moving → en
• Tirkî: muharrik → tr, tahrik eden, hareket → tr, harekete getiren, hareket veren, teşvik eden, ayaklandıran → tr