metin

 Binêre herwiha: metîn, Metîn, û Metin

Kurmancî

Navdêr

metin n

1. berhem, nivîs, tekst, babet, mita, deq, pirtûk, kitêb, nivîsar
   • Yazar: Deq, metinên pîroz ên demên berze ne. Babkalên destpêka nivîsê ne. Xêzên laşê mirov yên; şahî, hêvî, êş, tirsê ne. Deqandin kevine rêkeke di nav gelê; Asiya, mîzopotamiya, anadoliyê, erebstan, rojhlatê da behra spî û bakurê eferîkayê de û xwedana dîrokeka bê dumahî ye. — (Murad Yazar di hevpeyivînekê de li gel Rojnamawar.com, 10/2011)

Herwiha

• metn

Bide ber

• metîn

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevreha matyan û matîkan yên pehlewî ku yek ji wan yan metin ya kurdî serekaniya متن (metn) ya erebî, մատեան (matean) ya ermenî û მატიანე (matiane) ye. "Metin" ya tirkî jî (belkî bi rêya erebî) ji zimanekî îranî hatiye wergirtin.

Anagram

• minet

Werger

• Erebî: ^?نص → ar
• Îngilîzî: text → en, writing → en
• Tirkî: metin → tr, tekst → tr, yazı → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

metin

1. nivîsar, deq, metn, minho, tekst
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. tirûşdar, sebatkar, metîn, zexm, xurt
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]