kelobîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

  • Jihevqetandin: kel·o·bîn

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kelobîn kelobîn
Îzafe kelobîna kelobînên
Çemandî kelobînê kelobînan
Nîşandera çemandî kelobînê wan kelobînan
Bangkirin kelobînê kelobînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kelobînek kelobînin
Îzafe kelobîneke kelobînine
Çemandî kelobînekê kelobîninan

kelobîn

  1. heyecan, kelecan, heraret, hêrs, kelîn,
    piçekê tirsîn yan bimereq bûn ji ber ku nizane ka dê baş bi ser keve yan ne

Ji wêjeyê[biguhêre]

Weke deqekê duda ewê serê xwe kire ber xwe û nikaribû xeber da, nizanibû çawa dest bi xeberdana xwe bike, lê paşê ewê serê xwe bilind kir û kelobîn dest bi xeberdana xwe kir.

Sîsê (novel), Mîroyê Esed, Neşîreta Haypêtrat, Yêrêvan, 1961.

Herwiha[biguhêre]


Werger[biguhêre]