hêt

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /heːt/
• Kîtekirin: hêt

Navdêr 1

hêt n

1. (anatomî) Parçeya lingî ji navtengê ta çokî.

   Hevmane: bite, hête, rihn, ran, king, tilor, bêt

   • A ji niha ve, jina min haziriya sibehê dike. Ew ê parsûyê heşandî, kortik û apraxan, kutilkan, hêta berxê, tirşikeke aliyê Mêrdînê, sê cûreyên seleteyan, sava û birincê çêbike. — (Firat Cewerî, Payiza Dereng, Avesta, 2014, r. 14)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هێت

Jê

• hêtî

Etîmolojî

Hevreha avestan haxti, farsî hax bi jêderî bi maneya tiştê badayî û ling.

Werger

• Almanî: Oberschenkel (; die ~), Schenkel (; die ~); (bo xwarinê) Keule (; die ~n), ^?Hüfte → de m
• Erebî: [Peyv?]tpos
• Farisî: ران → fa, ^?باسن → fa
• Fînî: reisi → fi
• Fransî: (yê mirovan) cuisse ; (yê lawiran bo xwarinê) gigot
• Holendî: dij → nl
• Îngilîzî: thigh → en, (bo xwarinê) leg, ^?hind quarter → en, ^?rump roast → en
• Îtalî: coscia → it m
• Rusî: бедро → ru (bedro), ляжка → ru (ljažka), огузок → ru (oguzok)
• Spanî: muslo → es
• Swêdî: lår, (bo xwarinê) kyl
• Tirkî: but → tr, köşe taşı → tr, oyluk → tr, uyluk → tr, ^?duvar → tr

Navdêr 2

hêt n

1. dîwar, taq, tîqar

Formeke lêkerê

hêt

1. Binere: hatin