goçik

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî goçik goçik
Îzafe goçikê goçikên
Çemandî goçikî goçikan
Nîşandera çemandî goçikî wan goçikan
Bangkirin goçiko goçikino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî goçikek goçikin
Îzafe goçikekî goçikine
Çemandî goçikekî goçikinan
goçikê mirovekî

goçik nêr

  1. (biçûkkirî) Guh.
  2. Guh; organê bihîstinê; herdu beşên leşî yên ku deng pê tên bihîstin. Ev peyv bi taybetî li herêma Dîlokê tê bikaranîn.
    • [Kesekî bi bernavê] ‎"Gundê Qaşan" [ji Elbistanê], sehetxweş ku te behsa "guçik" kir. Ew forma biçûkkirinê yan şîrînkirinê (dîmînutîv) e û ji "gu(h)+çik". Bi giştî di kurmancî de biçûkirin bi "-k, -ik, -ok" e lê carine bi "-çik, -çk" jî dibe. Herwiha balkêş e ku di soranî de jî li hin deveran li cihê peyva normal "gwê" (guh) peyva "gwêçke" (wek "guçik"a we) tê gotin. — (Husein Muhammed di koma "Zimanê Kurdî" ya li ser Rûnameyê, 5/2012)
    • Li devera Akrêya başûrê Kurdistanê jî "guçik" e. — (Newzad Hirorî di heman komê de)

Bide ber[biguhêre]

Bi soranî[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]