dilçûn

Kurdî

Navdêr

dilçûn

1. arezûya kirina karekî bi taybetî kiriyara seksî an jî xwarinê
   • Dilçûnê eqilê hin kesan yê dagîr kirî.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دلچوون

Hevmane

• dilçûnê

Etîmolojî

dil + çûn

Werger

• Tirkî: imrenme ^→ tr, iştah ^→ tr
• Erebî: الإشتهاء ^→ ar, ^?الشاهیة ^→ ar, ^?الطماعة ^→ ar, ^?شهية ^→ ar, ^?مشتهى ^→ ar
• Inglîzî: lust ^→ en, ??horny ^→ en