bikul

Kurmancî

Rengdêr

bikul

1. bielem, biêş, biderd, bikeder, bikeser, biazar, biezyet, binexweşî, binesaxî

Etîmolojî

Ji bi- +‎ kul.

Jê

• bikulî
• bikulîtî
• bikultî

Werger

• Farisî: دردمند → fa, غم دار
• Îngilîzî: ^?grieved → en

Balînî

Bilêvkirin

• Deng (Denpasar Selatan, Îndonezya)^ⓘ

Navdêr

bikul

1. (heywan) mişk