bekçî
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
bekçî
- dergevan, zêrevan, pasevan, cerdevan, parêzvan, nobedar, çavdêr, nêrevan, heres, gard, pasdar
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Agadarî[biguhêre]
Di kurdî de hem "k" û hem jî "ç" nerm tên xwendin tevî ku di tirkî de herdu jî req in.
Ji wêjeyê[biguhêre]
- Kadep vê “bekçîtiyê” bi dilê xwe û bi kêfa xwe bêyî ko ti kesî jê xwestibe dike. Bekçîtiya tixûbên dewleta tirkan li Şerefedîn Elçî û Kadepê neketiye lê belê ew dikin. Mirov belaş ji ti kesî re bekçîtiyê nake. — (Nefel.com, 5/2008)
Etîmolojî[biguhêre]
Ji tirkî bekçi ji bek/pek (xurt, girtî, zeft, qepat) + -çi