bekçî

Kurmancî

Navdêr

bekçî

1. dergevan, zêrevan, pasevan, cerdevan, parêzvan, nobedar, çavdêr, nêrevan, heres, gard, pasdar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: به‌کچی‎

Agadarî

Di kurdî de hem "k" û hem jî "ç" nerm tên xwendin tevî ku di tirkî de herdu jî req in.

Ji wêjeyê

• Kadep vê “bekçîtiyê” bi dilê xwe û bi kêfa xwe bêyî ko ti kesî jê xwestibe dike. Bekçîtiya tixûbên dewleta tirkan li Şerefedîn Elçî û Kadepê neketiye lê belê ew dikin. Mirov belaş ji ti kesî re bekçîtiyê nake. — (Nefel.com, 5/2008)

Etîmolojî

Ji tirkî bekçi ji bek/pek (xurt, girtî, zeft, qepat) + -çi

Jê

• bekçîtî