rehîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Rehînekî azadkirî.

rehîn

  1. Kesa/ê ku hatiye girtin û zindanîkirin bi armanca neçarkirina hin kesên din daku hin pare ji wan bên standin yan hin şert û merc bi wan bidin pejirandin
    Hevmane: barimte, gerew, mişkane, barîte, girtî, destbiser, girap
  2. Malê ku wek garantiya deyndanê hatiye destnîşankirin.
    Hevmane: îpotek

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî رهين(rehîn) ji rehê ر ه ن(r-h-n-) ku ji bilî zimanên Rojhilata Navîn (bo nimûne tirkî rehin) herwiha ketiye zimanên Nîvgiravê Îberyayê jî: spanî rehén, portugalî refém, galîsî refén.

Werger[biguhêre]