xwazgîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /xʷɑːzˈɡiːn/
• Kîtekirin: xwaz·gîn

Navdêr

xwazgîn m yan n li gorî maneyê

1. Kesê ku teleba / daxwaza tiştekî dike, kesê tiştekî dixwaze.

   Hevmane: talib, daxwazker, dilxwaz, xwazkar, telebkar, viyer, karniyar

   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. Kesê ku bi meqseda zewacê keçikekê ji bo nasê xwe (bi piranî yê pir nêzîk, wek kurê xwe) dixwaze, kesên çûne xwazgîniyê.

Herwiha

• xazgîn
• xwezgîn

Etîmolojî

Hevreh bi soranî خوازبێنی (xwazbênî), ji *xwaz- ("-xwaz-") + *wên- ("-bîn-"), anku xwastin +‎ dîtin. Dengên -w- ên di destpêkê da yan dikevine -b- yan jî -g-. Ne ji xwastin +‎ -gîn.

Jê

• çûn xwazgîniyê
• xwazgînî
• xwazgînîtî
• xwazgîntî

Ji wêjeya klasîk

• Bêperdeyî bo we ra qedîm e
  Xwazgîn û wesa'it û wesîle
  Herçî ko ji ba we bên cemîl e — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: der Bewerber, die Bewerberin
• Farisî: خواستگار → fa
• Fînî: hakija → fi
• Fransî: prétendant → fr
• Îngilîzî: applicant → en, aspirant → en, matchmaker → en, ^?marriage broker
• Tirkî: isteyen, talip → tr, istekli → tr, görücü → tr
• Yûnanî: διεκδικητής → el (diekdikitís)