umêd

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. hêvî, daxwaz, dawa, xwestek, amanc
2. awat, mirad, xwezî, tika, bang

Herwiha

• imêd
• imêt
• omêd
• omêt
• umêt

Ji wêjeyê

Karwanê me wê bighêje war û meqsedê ye
Çerxa felekê herdem bi fetl û ger û dewr e

Çerxa felekê herdem bi fetl û ger û dewran
Hêvî û hawara me di Yezdanê dilovan

Umîd me herdem bi xwe serdarê li Berzan
Wek Tîrêj dibêje: jîn divê kotek û zor e.
— (Bilbilê Dilşadî, Seydayê Tîrêj)

Ji

ji farisî اوميد (ûmîd/ûmêd), hevreha pehlewî omêt, kurmancî hêvî (< hûvî), soranî هيوا (hîwa) - di kurdî de "d" ya dawiya peyvê bi pirranî dikeve û di kurmancî de "m" ya îranî gelek caran dibe "v".

Jê

• bêumêd
• bêumêdî
• biumêd
• biumêdî
• umêdewar
• umêdewarî

Werger

• Elmanî: ^?Hoffnung ^→ de m
• Erebî: ^?أمل ^→ ar, ^?المنوة ^→ ar
• Farisî: امید ^→ fa
• Inglîzî: ^?hope ^→ en
• Tirkî: ümit ^→ tr, ^?düş ^→ tr, ^?umu ^→ tr, ^?umut ^→ tr