tebayî

Kurmancî

Navdêr

tebayî

1. wekhevî, bi hevre, tevayî, aştî, pend

   Tebayî åmê[hemû xelk] dê çîn Şamê.

Ji wêjeya klasîk

• Hindek bi siwarî çûne raxan
  Hindek bi tebayî û bi kesret
  Hindek bi hevalî û bi wehdet — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: consistency → en, ^?consistence → en, consonance → en, ^?coalition → en, ^?conciliation → en, ^?conformity → en, ^?consonancy → en