tarûmar

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: ta·rû·mar

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
tarûmar	tarûmartir	herî tarûmar (merkezî) tewrî tarûmar (rojavayî)

tarûmar

1. Tiştê ku pûçbûyî an jî bûye parçe parçe û jinavçûyîye.

   Hevmane: xirabe, hilweşandî, ruxandî, xopan, wêran, xirabkirî, xirabbûyî, kavil, herifî

   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: تارومار

Herwiha

• taromar

Jê

• tarûmar bûn (lêker)
• tarûmar kirin (lêker)
• tarûmarbûn (navdêr)
• tarûmarbûyî (rengdêr)
• tarûmarî
• tarûmarîtî
• tarûmarkirin (navdêr)
• tarûmarkirî (rengdêr)
• tarûmartî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: verwüstet → de, zerstört → de
• Îngilîzî: scattered → en, plundered → en
• Tirkî: alan talan → tr, berbat → tr, tarumar → tr, tartak martak → tr, ^?darmadağın → tr, ^?haşat → tr