tê werkirin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /teː wɛɾkɪˈɾɪn/
• Kîtekirin: tê wer·ki·rin

Lêker

tê werkirin

1. alandin, xwe di êk û du werkirin, yek hembêz kirin, pêçan, nixamtin, niximandin, tê werandin, lê şidandin

   Dema min diya xwe dîtî, min êkser xwe tê werkir.

2. avêtina tiştekî, tiştek rakirin û havêtin kesekî/ê

   Arazî berekê mezn tê werkir, u bi mixabinî ve serê wî şikand.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: تێ وەرکرن‎

Etîmolojî

Ji tê + werkirin.

Werger

• Almanî: ^?schleudern → de, ^?werfen → de
• Erebî: عانق‎, احتضن‎, رمى‎, قذف‎
• Îngilîzî: to embrace → en, to hug → en, (2) to throw → en, chuck → en, fling → en, toss → en, pitch → en, ^?dash → en
• Tirkî: sarmak → tr, üstüne atmak → tr