rastdar

Kurmancî

Rengdêr

rastdar

1. baş, qenc, rewişt paqij, rastker, bi dilê xwe yê paqij
   kesê/a ku direwan nake, keşe/a ku bes rastiyan dibêje

Etîmolojî

Ji rast +‎ -dar.

• Demê wergêrrî peyva Yunanî 'dikaios' wergerandiye zimanê Kurdî, wergervanên Kitêba Pîroz peyveka nû darişt. Rastdar cuda ye ji rastgo, çinko rastdarî tiştekê giştîtir e ji rastgoyî u rastkerî, kesatiya mirovekê ku beramber Xwedê rast e.

Ji Wêjeya Dînî

"Zellamek bi navê Yusiv hebû, endamekê civata rîhspiyên milletî u mirovekê baş u yê rastdar bû." (Luqa 23:50) http://kitebipiroz.com/behdini/bible/luk/23/50

Werger

• Erebî: صالح‎ → ar, بار‎ → ar (bār)
• Îngilîzî: righteous → en, ^?correctitude → en, ^?corrective → en, just → en