qelûn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

qelûnek

qelûn

  1. Darikê ku mirov tûtinê tê de hildike û dûkêlê wê jê dikêşe devê xwe.
    • Û wê şevê, dema ku wî qelûna peşîn ji titûnê dagirt, dema ku agir berdaye û dûman bi ser xist (...) — (Hesenê Metê, Epîlog, Weşanxaneya Avesta)
    • ...kefa min qelûnekê dixwazê — (Mele Mehmûdê BazîdîCami’eya Riseleyan û Hikayetan Bi Zimanê KurmancîLîs2010, çapa 1em, r. 78, ISBN 978-605-5683-27-6)
    • Qelûn dikişandin û qehwe vedixwarin. — (Eyüp KıranDewrêşê Evdî Kulîlka Bilbizêk û RimNûbihar2018, çapa 4em, r. 25, ISBN 978-9944-360-95-1)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî غَلْيُون(ḡalyūn) ji îtalî galeone.

Werger[biguhêre]

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.