pîrek

Kurdî

1. jin

navdêr, mê

Wate

1. jin, kebanî, bermalî, afret, kuflet, kulfet, kabanî, kavanî, kevanî
2. hevjîna kesekê

Jê

• pîrekî
• pîrekîtî
• pîrektî

Werger

• Farisî: زن ^→ fa, همسر ^→ fa
• Erebî: ^?امرأة ^→ ar, ^?مرأة ^→ ar
• Inglîzî: ^?woman ^→ en, ^?old woman ^→ en wife
• Tirkî: avrat ^→ tr, familya ^→ tr, kadın ^→ tr, karı ^→ tr, refika ^→ tr, ^?ev şenliği ^→ tr

Wate

1. Formek ji peyva pîr
   • Pîrek û du zarrok bûn.
2. dapîrek
   • Pîrek û neviyê xwe.

Wate

1. Kesa ku ji keçanîyê derketiye.