ketî

Kurdî

Rengdêr

ketî

1. tişta/ê yan kesa/ê ku ketiye
2. westiyayî
3. ji evînê bêzar bûn
4. di taqîkirinekê/imtîhanekê de bi ser ne keftin

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كه‌تی

Herwiha

• keftî
• kevtî

Etîmolojî

ketin

Bikaranîn

Lêker:

• ketî bûn

Navdêr:

• ketîbûn

Jê

• berketî
• biserketî
• biserneketî
• daketî
• neketî
• raketî
• veketî

2. nanê şewitî

1. nanê ku ketiye tendûrê û şewitîye

Ji wêjeya klasîk

Ser ta bi qedem libasê telbîs
Dîsan ketî sûretê tebîban
Hadir xwe gihande nik hebîban— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Almanî: abgefallen ^→ de, ^?abgeworfen ^→ de, ^?fehlgeschlagen ^→ de, ^?gefallen ^→ de, ^?bettlägerig ^→ de
• Erebî: ^?الردیغ ^→ ar, ^?الصریع ^→ ar, ^?الواجب ^→ ar, ^?خاوي ^→ ar, ^?منحط ^→ ar
• Farisî: پست ^→ fa, پير ^→ fa, خوار ^→ fa, ذلیل ^→ fa, روی برتافتن ^→ fa, سرافکنده ^→ fa, شكسته ^→ fa, افتاده ^→ fa, بی صاحب ^→ fa, بی کس ^→ fa
• Inglîzî: abject ^→ en, bedridden ^→ en, downfallen ^→ en, downhearted ^→ en, downtrod ^→ en, rotter ^→ en, ^?failed ^→ en, ^?fallen ^→ en, ^?frothy ^→ en, ^?dropped ^→ en, ^?involved ^→ en, ^?tripped ^→ en, ^?feather worm ^→ en
• Tirkî: basık ^→ tr, bitkin ^→ tr, boğunuk ^→ tr, kaya kuşu ^→ tr, düşük ^→ tr, tutuk ^→ tr, düşmüş ^→ tr, mağdur ^→ tr, düşkün ^→ tr