ilm

Kurdî

navdêr, nêr

Wate

1. zanist, zanîn, zanyarî, pisporîtî, şarezatî
2. edet, reftar
   • Min ilmê xwe girtiye ku her roj sibê zû radibim û berî taştê 5 km dibezim

Herwiha

• elim
• elm
• ilim
• îlim
• îlm
• ulim
• ulm
• ulum
• 'elim
• 'elm
• 'ilim
• 'ilm
• 'îlim
• 'îlm
• 'ulim
• 'ulm
• 'ulum

Têkildar

• alim
• elimandin
• elimîn

Ji

ji erebî علم

Jê

• ilmdar
• ilmdarî
• ilmdarîtî
• ildartî

Ji wêjeya klasîk

Her yekî westabû tê de çendî sal
Lê 'eded mes-pare 'ilmê Layezal .”— (Mewlûda Kurdî ~1470, Mela Hisênê Bateyî)

Werger

• Inglîzî: science ^→ en, habituation ^→ en, habitualness ^→ en, learning ^→ en
• Tirkî: bilgi ^→ tr, bilim ^→ tr, ilim ^→ tr, irfan ^→ tr, ulûm ^→ tr, fen ^→ tr, ^?mebhas ^→ tr