heyf

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. tol, tolhilanîn, tolstandin, tolvekirin
   • heyf hilanîn, heyf standin
2. dilsojî, biberketin, dilpêşewitîn, dilmanpêve
3. heyf e ku: mixabin, maalesef, cihê daxê ye ku, be daxewe

Herwiha

• heyif

Hevwate

• awizî

Ji

Ji erebî

Bikaranîn

Lêker:

• heyf xwestin
• heyf girtin

Navdêr:

• heyfxwestin
• heyfgirtin

Ji wêjeya klasîk

Heyf di qeyda xak û gil bit 'arifê çalakê rûh
Heyf di qeyda xak û gil bit 'arifê çalakê rûh— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bi zaravayên kurdî

• Kurmancî: heyf

  Reşwanî:

  heyf (heyf, (h)êf)

Werger

navdêr

• Elmanî: Rache ^→ de m, Verwünschung ^→ de m, pfui! ^→ de, verdammt ^→ de, ^?kläglich ^→ de
• Farisî: حيف ^→ fa, انتقام ^→ fa
• Inglîzî: revenge ^→ en, vengeance ^→ en
• Tirkî: esef ^→ tr, hayıf ^→ tr, intikam ^→ tr, öç ^→ tr, teessüf ^→ tr, yazık ^→ tr