hewl

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /hɛwl/
• Kîtekirin: hewl

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hewl	hewl
Îzafe	hewla	hewlên
Çemandî	hewlê	hewlan
Nîşandera çemandî	wê hewlê	wan hewlan
Bangkirin	hewlê	hewlino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hewlek	hewlin
Îzafe	hewleke	hewline
Çemandî	hewlekê	hewlinan

hewl mê

1. koş, koşîn, têkoşîn, xebat, kar, mihawele, ceribandin, cehd

   Hewlên wan hemî bêfeyde bûn!

   • Ew j'bai te ne, ne j'bal min e
     Min hewl nehin quwet nebin
     Rûh ji te ye dîn ji te ye — (— (Feqiyê Teyran ~1620))

Herwiha

• hewil
• ḧewl
• ḧewil

Jê

• (lêker) hewl dan
• (lêker) hewl bûn
• (navdêr) hewldan
• (navdêr) hewlbûn
• (rengdêr) hewldayî
• bêhewl
• bêhewlî
• bihewl
• bihewlî
• hewldar
• hewldarî
• hewlder
• hewlderî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Werger

• Almanî: Anstrengung → de m, Strebsamkeit → de m, ^?Bemühen → de m
• Farisî: حمله‎ → fa, سعی‎ → fa, عملکرد‎ → fa, عمله‎ → fa, کوشش‎ → fa, مبارزه‎ → fa, تلاش‎ → fa, ^?مدار‎ → fa
• Inglîzî: effort → en, zeal → en
• Tirkî: ceht → tr, cenk → tr, çaba → tr, efor → tr, hız → tr, gayret → tr, şaşı → tr, ^?hâdise → tr

Zazakî

Rengdêr

hewl

1. baş, qenc, rind, çê, çak
2. cehd, xîret, ceribandin