gunehkar

Kurdî

Navdêr

gunehkar mê û nêr

1. Tawankar, tometkar, xirabîkar,
   kesa/ê gunehan dike yan guneh kirine.
   • Destegîr û mustexasê herdu kewn
     Bo gunehkaran penah û pişt û 'ewn— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: گونه‌هكار

Herwiha

• gunakar
• gunahkar
• gunekar
• gunaker
• gunahker
• gunehker
• guneker

Bide ber

• gunehbar
• tawanbar
• tometbar

Jê

• gunehkarane
• gunehkarî
• gunehkarîtî
• gunehkartî
• (Lêker) gunehkar bûn
• (Lêker) gunehkar kirin

• (Navdêr) gunehkarbûn
• (Navdêr) gunehkarkirin

• (Rengdêr) gunehkarbûyî
• (Rengdêr) gunehkarkirî

Etîmolojî

Ji guneh + -kar.

Werger

• Almanî: Sünder → de nêr, Schuldiger → de nêr, Missetäter → de nêr, ^?Gesetzesbrecher → de m
• Farisî: گناهکار‎ → fa, مجرم‎ → fa, گناهکار‎ → fa
• Erebî: مذنب‎ → ar, مجرم‎ → ar, آثم‎ → ar, ^?الجریم‎ → ar, ^?الموزور‎ → ar, ^?جانح‎ → ar, ^?خاطئ‎ → ar, ^?فاجر‎ → ar
• Inglîzî: sinful → en, babylonian → en, crook → en, culprit → en, delinquent → en, felon → en, hoodlum → en, lawbreaker → en, malefactor → en, offender → en, perpetrator → en, unclean → en, unrighteous → en, reprobate → en, ^?accusant → en, ^?accuser → en, ^?misdemeanant → en, ^?peccant → en, ^?sinner → en, ^?vicious → en, ^?wrongdoer → en
• Tirkî: suçlu → tr, günahkâr → tr, günahkar → tr