ezman

Kurmancî

Bilêvkirin

• (Navdêr 1): IPA^(kilîd): /ɛzˈmɑːn/
  • Deng (Wan)^ⓘ
• (Navdêr 2):  IPA^(kilîd): /ʕɛzˈmɑːn/
  • Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: ez·man

Navdêr 1

ezman n

1. ziman, zar
   • Dê paşê mi bê bi navê Ehmed«
     De'wa xwe dikir bi dest û ezman
     Destê wî bi seyf û dev bi Qur'an — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

Ji farisî زبان (zeban).

Werger

• Almanî: Firmament → de nêr, Himmel → de mê
• Erebî: سماء → ar, لسان → ar, لغة → ar
• Farisî: زمان → fa, آسمان → fa
• Îngilîzî: sky → en, heaven → en, firmament → en, (2) tongue → en, language → en, ^?olympus → en, ^?trier → en
• Tirkî: arş → tr, gök → tr

Navdêr 2

ezman n

1. (cihê di ser erdê re) Guhartoyeke esman.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]