eyal

Kurmancî

Navdêr

eyal pirjimar

Mane

1. zarok, zarrûzêç, keç û kurrên kesekê/î
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. zarok û jin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عه‌یال‎

Herwiha

• ayal
• 'ayal
• 'eyal
• arz û ayal
• arz-û-ayal
• arzûayal
• 'arz û 'ayal
• 'arz-û-'ayal
• 'arzû'ayal
• erz-û-eyal
• erzûeyal
• erzûeyal
• 'erz-û-'eyal
• 'erz û 'eyal
• 'erzû'eyal

Têkildar

• ayle

Bide ber

• eyalet

Binere herwiha

• eyar

Etîmolojî

Ji erebî عائِلَة‎ (ʿāʾila).

Jê

• bêeyal
• bêeyalî
• bêeyalîtî
• bêeyaltî
• bieyal
• bieyalî
• bieyalîtî
• bieyaltî
• eyaldar
• eyaldarî
• eyaldarîtî
• eyaldartî
• eyaldêr
• eyaldêrî
• eyaldêrîtî
• eyaldêrtî

Werger

• Erebî: ^?عائلة‎ → ar, ^?الحشم‎ → ar, ^?الدجاجة‎ → ar, ^?الزرع‎ → ar, ^?الزملة‎ → ar, ^?السلیخة‎ → ar, ^?الضبنة‎ → ar, ^?الضیزن‎ → ar, ^?متعلقة‎ → ar
• Tirkî: ayal → tr