elîf

 Binêre herwiha: elif, Elif, û Elîf

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɛˈliːf/
• Kîtekirin: e·lîf

Navdêr

elîf

elîf mê

1. Navê herfa ا‎ di alfabeya erebî de.

Ji wêjeya klasîk

• Nazik û ciwan letîfan
  Z'yareta qamet elîfan
  Nefs diket jê nefretê— (Feqiyê Teyran ~1620)

Etîmolojî

Ji erebî أليف‎ (elîf), aramî ܐܵܠܲܦ‎ (alef), îbranî אלף‎ (elêf), yûnanî ἄλφα (ἄlfa), hemû ji fenîkî 𐤀‎ (ʾ) alêf (a) ji (ga, serê gayî)

Werger

• Fransî: alif → fr n
• Inglîzî: alif → en, alef → en, ^?aleph → en,
• Koreyî: 알리프 (allipeu)
• Tirkî: elif → tr