ecac

Kurdî

Ecac

navdêr, mê

Wate

1. Bayê bi toz û dûman, ecacok.
   • Şikestî keştiya bayê
     'Ecacê wê şefeq dayê
     Ji herfan mah û sal-i ma— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Tirkî: çöl fırtınası ^→ tr, toz fırtınası ^→ tr, ^?fırtına ^→ tr
• Erebî: ^?العكوب ^→ ar