binber

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
binber	binbertir	herî binber binbertirîn

binber

1. di bin kevirekî / berekî de
2. (mecazî) gorkirî, definkirî
3. (mecazî) winda, nediyar

Ji wêjeyê

• Lê li vir jî em dibîn ew zihniyeta ko ji derveyî xwe, ji keserê mafê jiyanê nas nake derdikeve pêş. Xwedê neke desthilatdariya du polîsan di destê Bengî Yildiz de hebûya, Xwedê dizane dê wî, ji ber pirsên Neşe Duzelê ew di cih de bidaya girtin, dibe ko bi awayekê bihatiya binber kirin jî! — (Mihemed Evdila: “Xweseriya demokratîk” û dejenerekirina daxwazên kurdan, Nefel.com, 7/2011)

Jê

• binberî
• binberîtî
• binbertî
• (Lêker) binber kirin

• (Navdêr) binberkirin

• (Rengdêr) binberkirî

Etîmolojî

bin- + ber (kevir)

Zazakî

Mane

1. binder