biav

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
biav	biavtir	herî biav biavtirîn

biav

1. ya / yê ku av heye
2. ya / yê hewceyî avê

Ji wêjeya klasîk

• Carek bi cayê 'enberê
  Qelbê biavê micmerê
  Xweş'enber û kafûr e dil— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Dijmane

• bêav

Jê

• (Lêker) biav bûn
• (Lêker) biav kirin
• (Navdêr) biavbûn
• (Navdêr) biavkirin
• (Rengdêr) biavbûyî
• (Rengdêr) biavkirî
• biavî

Etîmolojî

bi + av

Werger

• Tirkî: sulu → tr
• Almanî: ^?wässerig → de, ^?wässrig → de
• Inglîzî: dilute(d) → en, washy → en, ^?watery → en