biav

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
biav	biavtir	herî biav (merkezî) tewrî biav (rojavayî) biavtirîn (soranîzm)

biav

1. ya / yê ku av heye
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. ya / yê hewceyî avê
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Carek bi cayê 'enberê
  Qelbê biavê micmerê
  Xweş'enber û kafûr e dil — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Dijmane

• bêav

Jê

• (lêker) biav bûn
• (lêker) biav kirin
• (navdêr) biavbûn
• (rengdêr) biavbûyî
• (navdêr) biavkirin
• (rengdêr) biavkirî
• biavî

Etîmolojî

Ji bi +‎ av.

Werger

• Almanî: ^?wässerig, ^?wässrig → de
• Îngilîzî: dilute(d), washy → en, ^?watery → en
• Tirkî: sulu → tr

Romanî

Navdêr

biav n

1. (malbat) dawet, zemawend
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên dawet hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}