berbend

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛɾˈbɛnd/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Kîtekirin: ber·bend

Navdêr

Tewandina berbend
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	berbend	berbend
Îzafe	berbenda	berbendên
Çemandî	berbendê	berbendan
Nîşandera çemandî	wê berbendê	wan berbendan
Bangkirin	berbendê	berbendino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	berbendek	berbendin
Îzafe	berbendeke	berbendine
Çemandî	berbendekê	berbendinan

berbend m

1. asteng
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. qedexe, maniî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Ji batin tîr bi xef hatin
  Ji berbenda girîbanê
  Ji berbenda niqaba wê — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Jê

• berbend kirin (lêker)
• berbendî
• berbendîtî
• berbendkirin (navdêr)
• berbendkirî (rengdêr)
• berbendtî

Etîmolojî

Ji ber- +‎ bend.

Werger

• Farisî: امور قدغن, امور ممنوعه, قدغن → fa
• Tirkî: engel → tr

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
berbend		herî berbend (merkezî) tewrî berbend (rojavayî)

berbend

1. girtî, girêdayî, asêkirî, bestî, bendkirî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Werger

• Farisî: امور قدغن, امور ممنوعه, قدغن → fa
• Tirkî: bağımlı → tr, tabi → tr