berbend

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛɾˈbɛnd/

• Deng (Amed)

• Kîtekirin: ber·bend

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	berbend	berbend
Îzafe	berbenda	berbendên
Çemandî	berbendê	berbendan
Nîşandera çemandî	wê berbendê	wan berbendan
Bangkirin	berbendê	berbendino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	berbendek	berbendin
Îzafe	berbendeke	berbendine
Çemandî	berbendekê	berbendinan

berbend mê

1. asteng
2. qedexe, maniî

Ji wêjeya klasîk

• Ji batin tîr bi xef hatin
  Ji berbenda girîbanê
  Ji berbenda niqaba wê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Jê

• berbendî
• berbendîtî
• berbendtî
• (Lêker) berbend kirin

• (Navdêr) berbendkirin

• (Rengdêr) berbendkirî

Etîmolojî

Ji ber- + bend.

Werger

• Farisî: امور قدغن‎ → fa, امور ممنوعه‎ → fa, قدغن‎ → fa
• Tirkî: engel → tr

Rengdêr

berbend

1. girtî, girêdayî, asêkirî, bestî, bendkirî

Werger

• Farisî: امور قدغن‎ → fa, امور ممنوعه‎ → fa, قدغن‎ → fa
• Tirkî: bağımlı → tr, tabi → tr