şervan

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʃɛɾˈvɑːn/
• Kîtekirin: şer·van

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	şervan	şervan	şervan
Îzafe	şervana	şervanê	şervanên
Çemandî	şervanê	şervanî	şervanan
Nîşandera çemandî	wê şervanê	wî şervanî	wan şervanan
Bangkirin	şervanê	şervano	şervanino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	şervanek	şervanek	şervanin
Îzafe	şervaneke	şervanekî	şervanine
Çemandî	şervanekê	şervanekî	şervaninan

şervan mê û nêr, r-ya req

1. leşker, esker, çekdar, serbaz, şerker, jenderme, pêşmerge, gerîla, cengawer
   kesa/ê ku şerî dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: شەڕڤان‎

Herwiha

• şerrvan
• şerwan
• şerrwan

Etîmolojî

Ji şer + -van.

Jê

• şervanî
• şervanîtî
• şervantî

Werger

• Almanî: Krakeeler → de, Krieger → de m, Schläger → de m, Kämpferin → de m, streitsüchtig → de, ^?Kämpfer → de
• Erebî: محارب‎, ^?جندي‎ → ar, ^?عسكري‎, ^?مقاتل‎
• Farisî: جنگجوی مرد‎, ارتشتار‎ → fa, ^?جنگیده‎
• Îngilîzî: fighter → en, warrior → en
• Tirkî: savaşçı → tr, cidalci → tr, cengâver → tr, cenkçi → tr, muharip → tr, ^?cidalcı, ^?şavaşçı