çekdar

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	çekdar	çekdar	çekdar
Îzafe	çekdara	çekdarê	çekdarên
Çemandî	çekdarê	çekdarî	çekdaran
Nîşandera çemandî	wê çekdarê	wî çekdarî	wan çekdaran
Bangkirin	çekdarê	çekdaro	çekdarino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	çekdarek	çekdarek	çekdarin
Îzafe	çekdareke	çekdarekî	çekdarine
Çemandî	çekdarekê	çekdarekî	çekdarinan

çekdar mê û nêr

1. Kesên çek anku sîleh hene (bi taybetî esker, leşker, pêşmerge û gerîla).
   • Hêzên çekdar ên dewletên serketî, bi quwetên xwe Stembol îşxal kirine... — (Mehmed Uzun, Bîra qederê, Weşanên Nefel, 2002)
   • Her pêşmergeyekî û her çekdarekî berê xwe da mala xwe bona ku wan biparêze (...) — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: چه‌كدار

Nêzîk

• biçek
• çelhilgir

Bide ber

• esker
• gerîla
• leşker
• pêşmerge

Jê

 

• (lêker) çekdar bûn
• (navdêr) çekdarbûn
• (rengdêr) çekdarbûyî
• (navdêr) çekdarkirin
• (lêker) çekdar kirin
• (rengdêr) çekdarkirî
• çekdarî

Etîmolojî

Ji çek + -dar.

Werger

• Almanî: Soldat → de m, bewaffnet → de, ^?Schütze → de m
• Farisî: جنگجو‎ → fa, مسلح‎ → fa
• Erebî: جندي‎ → ar, عسكري‎ → ar, مسلح‎ → ar, ^?السالح‎ → ar, ^?الكمي‎ → ar, ^?متكمي‎ → ar
• Inglîzî: militant → en, soldier → en, armor-bearer → en, armed → en, ^?gun-man → en
• Tirkî: silahlı → tr

Soranî

Navdêr

çekdar

1. Bi alfabeya latînî nivîsina چەکدار‎ (çekdar).