biçek

Kurmancî

Rengdêr

biçek

1. biberg, bicilûberg, bicil, bikinc, bilibas, bipoşide, bisaye, bicilûberg

Jê

• biçekbûn (navdêr)
• biçekî
• biçekîtî
• biçekkirin (navdêr)
• biçektî

Etîmolojî

Ji bi- +‎ çek.

Werger

• Almanî: bewaffnet → de
• Îngilîzî: dram drachm, ^?dram → en
• Tirkî: elbiseli → tr, silahlı → tr