şûn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʃuːn/
• Kîtekirin: şûn

Navdêr

Tewandina şûn
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	şûn	şûn
Îzafe	şûna	şûnên
Çemandî	şûnê	şûnan
Nîşandera çemandî	wê şûnê	wan şûnan
Bangkirin	şûnê	şûnino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	şûnek	şûnin
Îzafe	şûneke	şûnine
Çemandî	şûnekê	şûninan

şûn m

1. cih, cî, dêlv

   Ez nikarim biçim, tu li şûna min herre.

   Kurrê wî şûna wî girtiye.

2. şop

   Şûna piyên wan li vê derê ye.

   Şûna wan jî nemaye. ― Ti tişt jê nemaye.

Ji wêjeya klasîk

• Şûna birînan kûr bikî
  Şem'a me jê pir nûr bikî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: شوون

Herwiha

• şwîn — Badînî
• şîn (3)

Jê

• (lêker) şûn dan
• (lêker) şûn girtin
• (lêker) şûn ketin
• (rengdêr) şûnbirî
• şûnbirîn
• (navdêr) şûndan
• şûngir
• (navdêr) şûngirtin
• şûngirî
• şûnkar
• şûnkarî
• (navdêr) şûnketin
• şûnpê
• şûnpî
• şûntil
• şûntilî

Etîmolojî

Ji proto-îranî *šáyanah, ji proto-hindûîranî *ćšáyanas, ji proto-hindûewropî *tḱey-m̥no-, ji reha *tḱey- (“çandin, man, jîn”). Hevreh bi şênî, soranî شوێن (şwên), kurdiya başûrî şün, hewramî شۊن (şün), avestayî 𐬱𐬀𐬌𐬌𐬀𐬥𐬀 (šaiiana, “cîh û war, cîhê manê”), yûnaniya mîkenî 𐀑𐀴𐀕𐀙 (ki-ti-me-na). Bide ber ermeniya kevn շէն (šēn) û siryaniya klasîk ܫܝܢܐ (šaynā), vamên îranî.

Bi zaravayên din

• Soranî: شوێن (şwên)
• Kurdiya başûrî: şûn
• Hewramî: şonî

Werger

• Almanî: Schatten → de nêr, Sitz → de nêr, Stelle → de mê, Stellung → de mê
• Erebî: ^?أثر → ar, ^?الخد, ^?الدعس, ^?الكدم, ^?النبث, ^?حبار → ar
• Farisî: رد → fa, عوض → fa
• Îngilîzî: location → en, site → en, spouse → en, in the place of(someone or something), in return for, substitutable → en, ^?instauration → en, ^?keloid → en, ^?solatium → en, ^?toe hold → en, ^?whereabouts → en, ^?emolument → en, ^?niche → en, ^?situs → en, ^?lament for, ^?trace → en
• Tirkî: iz → tr, mekân → tr, mevki → tr, mevzi → tr, site → tr, yer → tr, ^?makam → tr, ^?nokta → tr