şêrt

 Binêre herwiha: şert

Kurmancî

Navdêr

şêrt

1. şîft, ker, tîfş, kîzî, parçe, teqal, pirt

   Min du şêrt ji sêvekê xwarin.

2. zûl^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
3. Ji kerema xwe şîfteke zebeş bide min

Ji wêjeyê

• Ji bo [parçeyên] zebeş, petîx, sêv, hinarê em dibêjin şêrt û lêkera wê jî şêrt kirin e. — (Nizamettin Akkurt di Koma "Zimanê Kurdî" li ser Rûnameyê de, 10/2012)

Bide ber

• şert
• şêr
• Sêrt

Bikaranîn

Lêker:

• şêrt kirin

Navdêr:

• şêrtkirin

Rengdêr:

• şêrtkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: dilim → tr, şerha → tr

Formeke navdêrê

şêrt

1. Rewşa çemandî ya yekjimar a binavkirî ya şert.

Herwiha

• şertî