tunc

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /tʊnd͡ʒ/
• Kîtekirin: tunc

Navdêr

tunc nêr

1. bronz,
   madenek amêjen e û ji misî û bi kêmî madenek din hatiye çêkirin
   (wek xelata sêyem tê dan)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: تونج‎

Herwiha

• tûnc

Jê

• tuncî
• tuncîtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Afrîkansî: brons
• Almanî: Bronze → de m
• Danmarkî: bronze → da
• Erebî: برونز (brûnz), نحاس نقي‎
• Esperantoyî: bronzo → eo
• Farisî: نوعی معدن‎
• Fînî: pronssi → fi
• Fransî: bronze → fr, airain → fr
• Frîsî: brûns
• Holendî: brons → nl
• Îngilîzî: bronze → en (alloy)
• Îtalî: bronzo → it
• Katalanî: bronze → ca
• Latînî: aes → la
• Mecarî: bronz → hu
• Papyamentoyî: bròns
• Portugalî: bronze → pt
• Rusî: бронза → ru (bronza)
• Spanî: bronce → es
• Swêdî: brons → sv
• Tirkî: tunç → tr, bronz → tr
• Yûnanî: μπρούντζος → el (broúntzos)

Latînî

Hoker

tunc

1. hingê (wê demê, wî çaxî, wî wextî, wê gavê, wî zemanî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)