terîqet

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	terîqet	terîqet
Îzafe	terîqeta	terîqetên
Çemandî	terîqetê	terîqetan
Nîşandera çemandî	wê terîqetê	wan terîqetan
Bangkirin	terîqetê	terîqetino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	terîqetek	terîqetin
Îzafe	terîqeteke	terîqetine
Çemandî	terîqetekê	terîqetinan

terîqet mê

1. komek taybet ji mezhebekê, rêbaz, rêç
   • Ew bû sebebê heqîqeta me
     Daxil geriya terîqeta me
     Ew jî di riya me da şehîd e — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Herwiha

• terîqe

Jê

• terîqetî

Etîmolojî

Ji erebî طَرِيقَة‎ (ṭarīqa, “rê”).

Werger

• Almanî: Orden → de nêr
• Erebî: طريقة‎ → ar
• Îngilîzî: (religious)sect → en
• Tirkî: tarikat → tr