qelb

Kurdî

Navdêr 1

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	qelb	qelb
Îzafe	qelbê	qelbên
Çemandî	qelbî	qelban
Nîşandera çemandî	wî qelbî	wan qelban
Bangkirin	qelbo	qelbino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	qelbek	qelbin
Îzafe	qelbekî	qelbine
Çemandî	qelbekî	qelbinan

qelb nêr

1. dil; parçeya leşî ya xwînê dipempîne
   • Namê te ye şahibeytê meqsûd
     Fihristê mukatebatê mehmûd
     Medmûnê muraselatê la-reyb
     Meşhûdê mukaşefatê bi-l-xeyb
     Mehbûbê qulûbê men lehu l-qelb
     Qelban tu dikî bi ba xwe ve celb
     me’şûq tu yî, bi fexr û naz î
     ‘Aşiq tu yî, lêk bêniyaz î
     Mutleq tu mufîd û mustefad î
     Bêşubhe murîd û hem murad î
     Nûr î tu di husn-i rûyê dildar
     Nar î tu di qelbê ‘aşiqê zar — (— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî))

Herwiha

• qalb
• qelib

Jê

• qelbî
• qelbnas
• qelbnasî

Bide ber

• qalib
• qelp

Etîmolojî

Ji erebî قَلْب‎ (qalb), hevreha aramî qeblu.

Werger

• Almanî: Herz → de m
• Erebî: ^?قلب‎ → ar
• Farisî: دل‎ → fa, قلب‎ → fa, قلابی‎ → fa
• Inglîzî: heart → en, ^?dummy → en
• Tirkî: hatır → tr, kalp → tr, sadır → tr, yürek → tr

Navdêr 2

qelb mê

1. (qelibîn yan qelibandin) Guhartoyeke qelib. (1)