palas

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. koşk, eywan, seray, qesr, dîwan, koçk

Ji wêjeya klasîk

Zîn rabû we çûye xelweta xas
Tacdîn ne ma ne cil ne palas
Esbab û tecemmul û defîne— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Elmanî: Fußmatte ^→ de m
• Inglîzî: palace ^→ en, sackcloth ^→ en, sacking ^→ en
• Tirkî: saray ^→ tr, savan ^→ tr, palas ^→ tr, çul ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. palas
2. hêsan, rihet

Werger

• Elmanî: Palast ^→ de m, Schloss ^→ de n