palan

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. kurtan, teng, zîn, cilê dewaran

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: پالان

Ji wêjeyê

• Barkêşiya bi palanan ji heyama Osmaniyan dest pê dike û heta îro jî ev kar berdewam e. Karkerên li herêma Sîrkeciyê, ji bo debara mala xwe bi palanan kel û pelan li ser pişta xwe bar dikin û dibin kargehan. — (kurdistan24.net/ku 2/2016)

Ji

Bi rêya tirkî ji farisî palan

Werger

• Elmanî: ^?Packsattel ^→ de
• Farisî: پالان ^→ fa
• Inglîzî: saddle ^→ en, ^?pack saddle ^→ en
• Tirkî: palan ^→ tr, ^?arıtım ^→ tr, ^?kürtün ^→ tr, ^?rafinaj ^→ tr, ^?semer ^→ tr, ^?süzgeç ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. palan, kurtan, teng