mani

Ji Wîkîferhengê

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

mani

  1. manî, asteng, kend, kosp, kelem, çurtim
  2. (wêje) qewlerk, dûrik, manî (cureyekî şiîra gelerî ya bi qafiye)

Etîmolojî[biguhêre]

Bi maneya manî asteng: ji osmanî مانع(mani'), ji erebî مَانِع‎(māniʿ).

Bi maneya cureyekî şiîra gelerî ji erebî معانٍ(maˁāni, gotinên bimane, vecîze).