manî

 Binêre herwiha: mani

Kurmancî

Navdêr

Tewandina manî
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	manî	manî
Îzafe	maniya	maniyên
Çemandî	maniyê	maniyan
Nîşandera çemandî	wê maniyê	wan maniyan
Bangkirin	maniyê	maniyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	maniyek	maniyin
Îzafe	maniyeke	maniyine
Çemandî	maniyekê	maniyinan

manî mê

1. asteng, berbest, kendûkosp, feşk, teger, pêxem, rêgirî, şek
   • Gulê gazî kir, min hate manya
     Ez dikim herim yar bi min re nayê — (Ferîkê Ûsiv, Aram Tîgran - Xemilî Zozan [arşîv])

Jê

• (lêker) manî bûn
• (navdêr) manîbûn
• (navdêr) manîkirin

Etîmolojî

Ji erebî مَانِع (māniʿ).

Werger

• Almanî: geblieben → de, ^?Nachteil → de m
• Erebî: ^?عقبة‎ → ar
• Îngilîzî: obstacle → en
• Tirkî: engel → tr, mani → tr