mandin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɑːnˈdɪn/
• Kîtekirin: man·din

Lêker

mandin (lêkera xwerû)

1. man, mayîn

Nêzîk

1. mandele
2. mandî
3. mandû
4. manend

Etîmolojî

Hevreha farisî ماندن (manden), bi kokî ji proto-hindûewropî *men- (“man, rawestîn”)

Werger

• Almanî: Aufenthalt → de
• Tirkî: kalmak → tr